Nieobecność usprawiedliwiona.

Witajcie !

Wiem, wiem. Znów mnie nie było, znów nie pisałam, ale na swoje usprawiedliwienie mam kilka argumentów, które Wam przedstawię.

Po pierwsze: miałam kolejne nie zbyt miłe spotkanie z Panną Depresyjną, co wiąże się z tym, że nastąpiły dni pod tytułem niemamsiły, nicmisięniechce, nigdzienieidę, wolęzostaćwdomu itp. Niestety trwało to jakiś dłuższy czas. Na chwilę obecną dziś jest lepiej, choć nie do końca. Muszę w końcu się zmobilizować i iść do specjalisty, bo zaczyna mnie przerażać to co się dzieje.

Po drugie: niestety w pewnym momencie mój laptop się zbuntował i przestał działać. Niestety zanim wylądował u znajomego informatyka, przeleżał sobie grzecznie na biurku 3 dni, ponieważ "mądra Ja" myślała, że skoro sam się zbuntował to sam się przeprosi. A co!
Nie wspominając o moim zdziwieniu, gdy dowiedziałam się, że jakiś program zawładnął moim laptopem, i chciał, aby logowanie do systemu odbywało się przez ów program, a ja nie chciałam. To i laptop się zbuntował. O! Tyle się znam na laptopach, programach i innych wynalazkach.

Po trzecie: w między czasie z dnia na dzień okazało się, że dostałam pracę, na całe szczęście udało się załatwić, żebym została tam tylko do końca miesiąca, no bo troszkę przeliczyłam swoje siły i jednak codzienne wstawanie o 4 rano zdecydowanie NIE JEST dla mnie.  Z pozoru praca niby łatwa, ale jak przyjdzie co do czego, to po dwóch tygodniach pracy tam, mam wrażenie jakby to było co najmniej pół roku. Serio! Męcząca praca, konkretnie.

Po czwarte i ostatnie już: W całym tym zamieszaniu pomiędzy depresją, rozwalonym laptopem a pracą udało mi się znaleźć jeszcze kilka chwil dla siebie jak chociażby całodzienny wypad ze znajomymi nad wodę, pływanie łódką czy wypad do kina z przyjaciółką.

Mam nadzieję, że chociaż ociupinkę jestem usprawiedliwiona w Waszych oczach, i nie będziecie chcieli mnie spalić na stosie ( i tak jest gorąco :) ), ale w końcu są wakacje. Prawda? Prawda.


Uwaga, uwaga !
Mam bardzo ważne pytanie do Was!
Chciałabym zapytać czy widzicie bloga w jakiejś konkretnej tematyce np. lifestyle, diy, albo jeszcze innej czy zostawić tak jak jest? A może chcielibyście abym pisała bardziej osobiste posty? 

Druga sprawa to bardziej techniczna problematyka. 
Czy ktoś, któraś z Was wie dlaczego jak dodaje posta to wyświetla mi się w stopce posta zupełnie inna godzina i data niż wtedy gdy jest on pisany, przykład : właśnie siedzę i piszę tego posta jest 30 lipca 2014 roku godzina 10:14 a w stopce wyświetla się zupełnie inna godzina. Pytam się dlaczego ? 

weheartit.com 

Wyzwanie # [1] - Lista Małych Rzeczy - Edit.

Chciałam edytować wpis, ponieważ pomyślałam, że chcielibyście wiedzieć co to za "małe rzeczy" w ciągu wyzwania sprawiały mi przyjemność. To jak jesteście gotowi? :) 

• 1.06 - znalazłam kilka par krótkich spodenek sprzed lat i bardzo miłym zaskoczeniem było dla mnie, gdy odkryłam, że dalej idealnie się w nie mieszczę :D 
• 06.06 - zaliczenie w szkole znienawidzonej przeze mnie ( ale podejrzewam, że nie tylko przeze mnie ) CHEMII ;D 
• 10.06 - wspólny i całkowicie spontaniczny obiad z przyjaciółką po zajęciach w szkole 
• 12.06 -  "Szczęśliwiec". Moim zdaniem super film. I dodatkowo bardzo w moim guście czyli zakończony happy end'em. 
• 21.06 - tzw. Wianki nad Wisłą. Wspominam je bardzo miło, spotkałam się ze znajomymi, których nie widziałam bardzo długo, było dużo śmiechu i rewelacyjna atmosfera. Co prawda na koniec się rozpadało, ale WYTRWALI zostali w tym Ja :P 
• 24.06 - dzień zaczęłam od bardzo smacznego śniadania (no przynajmniej dla mnie ) mianowicie : serek wiejski z przyprawami, pomidorkiem pokrojonym w kostkę i łososiem wędzonym. Mniam, mniam. Mogę jeść tak codziennie :) 
• 26.06 - cofnięcie się do lat dzieciństwa za sprawą dwóch młodszych braci Niebieskookiego i granie razem z Nimi na Playstation w Tekena 
• 28.06 - vouchery do kina + wypad z Basią na " Wypisz, wymaluj miłość" do galerii handlowej. Swoją drogą ciekawy film, polecam.
• 30.06 - ostatni dzień wyzwania zakończony został zakupami w galerii handlowej oraz nabyciem nowego odkurzacza do mieszkania babci.

Tak wyglądała część dni z mojego miesięcznego wyzwania MAŁYCH RZECZY, mam nadzieję, że jesteście zadowoleni ze swoich wyników tak samo jak Ja. A już niedługo podzielę się z Wami kolejnymi pomysłami na następne WYZWANIA, które stawiam przed sobą. :* 

weheartit.com

WYZWANIE # [1] - LISTA MAŁYCH RZECZY

wpis z 8 lipca czyli dzisiejszy :)

Witam Was gorąco Kochani. 

Dziś chciałabym podzielić się z Wami wynikami ze swojego pierwszego podjętego wyzwania w te wakacje. 

Moim wyzwaniem było zapisywanie przez miesiąc od 01-06-2014 do 31-06-2014 codziennie jednej małej rzeczy, która sprawiła mi przyjemność bądź radość. 

Na początek może podzielę się z Wami tym, że udało mi się wytrwać w tym wyzwaniu. Owszem zdarzały się dni gdzie opuszczałam wpisywanie w zeszyt tej jednej rzeczy ale nadrabiałam i uważam to za mój osobisty mały sukces, bo najzwyczajniej w świecie wytrwałam. A u mnie to na prawdę dość sporę wyzwanie, bo jak pisałam mam do wszystkiego słomiany zapał. 

Swoje zmagania z wyzwaniem podzieliłam na podzieliłam na kilka części i wyglądało by to następująco:

 - przez pierwszy tydzień tj 01-06 do 07-06 poradziłam sobie świetnie i nie opuściłam ani jednego dnia

- w drugim tygodniu tj 08-06 do 15-06 kilka razy musiałam uzupełniać zeszyt bo zapominałam zapisywać

- od 19-06 do 23-06 zapisywałam znów regularnie i potem od 25-06 też poszło do końca regularnie. 

Nie wiem jak Wy ale mnie cieszy sam fakt, że udało mi się wytrwać ten jeden miesiąc i znaleźć każdego dnia chociaż jedną małą błahostkę, która sprawiła mi przyjemność danego dnia. 

Widziałam też na kilku innych blogach, które odwiedzam, że nie tylko ja podjęłam to wyzwanie także jest mi miło. Nie wiem czy było spowodowane to moim wpisem o tym, czy wpisem u kogoś innego, ale poczułam się na prawdę fajnie wiedząc, że nie tylko ja biorę w tym udział. 

---

---

Takie są moje wyniki tego wyzwania. 

Dajcie znać w komentarzach co myślicie na temat tego jak mi poszło, i jakie Wy macie za sobą albo dopiero przed sobą wyzwania :) 

13 życzeń na 19 urodziny :)

Siedzę właśnie na łóżku, właściwie jestem w pozycji pół leżącej, na mega kacu,wyglądam sobie przez okno żeby popatrzeć na niebo i zastanawiam się czego mogę sobie życzyć względem wczorajszych urodzin. Szczęścia, radości? Z jednej strony oklepane każdy mi tego życzy, ale skoro każdy mi tego życzy to może właśnie tego mi potrzeba? Eh, sama nie wiem. Jestem strasznie niezdecydowaną osobą. W końcu kobietą, a jako kobieta mamy to do siebie, że zmieniamy zdanie trzysta razy na minutę. Ze mną jest identycznie. 

 

Nie spodziewałam się, że moje 19 urodziny zakończą się tak jak się zakończyły, ale było super. Pomijając fakty, że osoby na które liczyłam w tym dniu, totalnie się przeliczyłam bo mnie olała najzwyczajniej w świecie. Ba! Moja " przyjaciółka " nawet nie wiedziała, że mam urodziny, bo nie było jej na fb, ale cóż. Życie lubi płatać figle. 

Nawiązując czego sobie życzę z kolejnym upływającym rokiem?

1. miłości - przede wszystkich,
2. lepszych relacji z ludźmi - którzy mnie otaczają,
3. przezwyciężenia - mojego cholernego lenistwa, 
4. wytrwałości, we wszystkich co sobie wymyśle i nie tylko
5. wiary, oj tej to się przyda i to dużo w szczególności w siebie i własne możliwości
6. lepszej organizacji i motywacji do działania
7. poprawy zdrowia, bo od małego co chwila coś łapie 
8. spełnienia marzeń i nie ważne czy będą te, które są do spełnienia czy też nie 
9. pozostania sobą, nie udawania na siłę przed kimś kogoś kim nie jestem
10. aby otaczali mnie ludzie na których na prawdę będę mogła polegać, nie będą tylko " na chwilę" 
11. aby wszystkie sprawy jakie muszę załatwić zakończyły się sukcesami oczywiście dla mnie :)
12. zdania matury w przyszłym roku 
13. udanego wyjazdu nad morze w przyszłym roku 

Pewnie jakbym posiedziała i pomyślała nad tym z godzinę albo dwie, to wymyśliłabym te 19 punktów jakich sobie życzę, ale 13 to też dobry wynik jak na pierwsze podejście. Tym bardziej, że w tym roku piątek 13-tego był udany :)

A wy czego sobie życzycie sami w swoje święto ? :) 

Witajcie wakacje :)

wpis z 27 czerwca.

No i w końcu są! :) Upragnione wakacje. Właśnie dziś zakończyłam rok szkolny, pozałatwiałam od razu kilka spraw żeby mieć z głowy i nie musieć poświęcać innych dni na to. Zaczęłam labę, która skończy się wraz z ostatnim dniem sierpnia. Wtedy nastąpi przywitanie klasy maturalnej ! O zgrozo.

Po powrocie do domu nadrobiłam zaległości na Waszych blogach i zauważyłam, że sporo z Was podjęło temat ekologii ewentualnie ekonomii wraz z ekologią. Wstyd się przyznać, ale wychowywałam się w domu, w którym na niczym się nie oszczędzało, jedzenie się marnuje, woda leje strumieniami, a telewizor gra całą noc (no chyba, że sam przejdzie w stan czuwania po paru godzinach). Nie odpowiada mi to, ale w sumie to nawet nie wiem od czego miałabym zacząć, jakbym chciała wprowadzać zmiany, ponieważ na razie jestem tymczasowo u babci (kobieta starej daty) i niestety jej poglądy różnią się od moich i ciężko ją przekonać do czegoś innego. Jak na razie próbuje  Ją przekonać do zaprzestania chomikowania wszystkiego do domu i od czasu do czasu jak jestem robię u niej porządki po swojemu i przeglądam wszystko od a do z i wyrzucam to co naprawdę nie jest jej do niczego potrzebne i na pewno się nie przyda.

Tak myślę, że jakieś takie większe zmiany w sprawie oszczędzania i dbania o środowisko będę mogła podjąć jak już na dobre wyląduje w swoich 4 ścianach, a nie tylko w wynajmowanym mieszkaniu, bo wiadomo w takich mieszkankach też na niektóre rzeczy nie ma się wpływu.

Co do tych upragnionych wakacji, to jakiś specjalnych planów nie mam, może zacznę coś robić ze sobą pod względem ćwiczeń. W parku po drugiej stronie ulicy zrobili publiczną siłownie i chyba trzeba iść ją przetestować, bo niestety pieniążków na jakiś wyjazd chociaż na weekend brak. Może za rok się uda nad morze razem z Panem Niebieskookim.

---

---

---

A Wy jakie plany na wakacje macie? I jakieś pomysły co do tego, aby oduczyć babcie kilku niezbyt dobrych nawyków? Będę bardzo wdzięczna! :)

Już jestem ! A Wy?

wpis z 24 czerwca :)

Na początku chciałam Was przeprosić, że tak długo nic nie pisałam (od ostatniego postu minął równo tydzień ), ale to były ostatnie dni szkoły, dodatkowo sama nie byłam w najlepszym nastroju i zdrowie też pozostawiało wiele do życzenia. Sami zresztą wiecie, co się dzieje, jeżeli czytaliście ostatni dość osobisty wpis.

Ten tydzień przez który mnie nie było tutaj ani widać ani słychać był dość zakręcony. Ostatnie dni w szkole, wystawianie ocen końcowych i mogę Wam się pochwalić, że macie przez sobą przyszłą Maturzystkę :D  Dodatkowo oprócz tego było trochę zamieszania w związku z zaświadczeniami od psychologa, po które trzeba było jechać i ze stypendium w szkole. Weekend spędziłam bardzo miło, ponieważ nie wiem czy wiecie ale 21 czerwca były Wianki nad Wisłą, i oczywiście w tym roku mnie nie zabrakło. Wybraliśmy się razem ze znajomymi całą grupą i było naprawdę wesoło. Dawno się tyle nie śmiałam. Jedynym minusem było to, że pogoda pozostawiła wiele do życzenia, bo się rozpadało pod koniec i to całkiem nieźle, ale i przez ten okropny deszcz udało Nam się przebrnąć i zostać do końca.

Ten tydzień wcale nie zaczął się spokojniej. Wczoraj na szybko do przychodni na pobranie krwi, bo budzik oczywiście musiał się SAM wyłączyć, potem szybkie, ale jakże zadowalające zakupy a na sam koniec zamieszanie z godzinami wizyt u psychologa, bo z wieczornej przenieśli na popołudnie co w sumie bardzo mi podpasowało, bo wieczorem to chyba bym już nie dojechała jak zasypiałam na stojąco o godzinie 15. Dziś dzień  wolny od jazdy po mieście, czeka mnie tylko wizyta w przychodni po odbiór wyników wczorajszych badań i konsultacja z lekarzem, może przy okazji leniuchowania ogarnę trochę mieszkanie. Za to jutro czeka mnie wypad ze znajomymi do kina na 22 Jump Street to druga część filmu bo pierwsza to 21 Jump Street. Widział ktoś z Was? Ja osobiście przepadłam i jakby nakręcili 6 części jak w przypadku Szybkich i Wściekłych to obejrzałabym każdą część.                           W czwartek spotkanie z przyjaciółką i wyprawa do przychodni aby zapisać się do psychiatry, a w dalsze dni tygodnia czeka mnie przewożenie rzeczy z jednego mieszkania do drugiego. Przy czym od razu odgruzowywanie tego drugiego z nadmiaru niepotrzebnych rzeczy, które „kiedyś” się przydadzą i wizyta u przyszłych teściów.

Jest coś czym chciałabym się pochwalić (kto dotrwa do końca wpisu, szczere GRATULACJE) mianowicie przepadłam w pomysłach diy na własny kalendarz/organizer.  Z pierwszym tego typu „zeszytem” zetknęłam się na blogu Aliny czyli na designyourlife.pl który odwiedzam regularnie. I wczoraj poczyniłam pierwszy krok w stworzeniu swojego własnego na okres szkolny wrzesień – grudzień 2014. Zebrałam już wszystkie pomysły, i to co chciałabym aby się w nim znalazło, mogę Wam powiedzieć, że nie korzystam z gotowych szablonów na blogu Aliny czy gdziekolwiek indziej tylko każdy tworze samodzielnie dzięki metodzie prób i błędów i póki co jestem bardzo zadowolona ze swojej pracy. O tym co już powstało, a co jeszcze chce stworzyć zrobię osobny wpis dzięki, któremu to będzie wszystko bardziej czytelne dla Was i nie będę nudzić.

Na koniec chciałam powiedzieć, że bardzo się cieszę z tego, że przybyło mi kilku czytelników, bo szczerze Wam powiem, że odkąd pamiętam jestem strasznie krytyczna wobec siebie, i często po zamieszczeniu notki (mimo tego że jest milion wersji roboczych) mam wrażenie, że mogłam napisać coś lepiej, inaczej wyrazić w słowach. Zawsze znajdę jakiś szczegół, który bym mogła zmienić i zawsze mam wrażenie, że właśnie przez ten szczegół blog nie jest czytany, a notki komentowane. Z drugiej strony blog jest świeżuteńki i nie miał jeszcze czasu na to, aby wyrobić sobie czytelników. Cieszę się z każdego z Was  z osobna, i mam jedną prośbę zostawiajcie w komentarzach adresy do swoich blogów, bo nie zdążyłam jeszcze rozpracować wszystkich funkcji, które są na blogi.pl

Nikt nie zasługuje na to, aby tracić bliskich.

wpis z 17 czerwca.

Witam Was. 

Dzisiejszy post będzie dość osobisty, ale mimo wszystko chcę podzielić się z Wami tym, ponieważ wiem (mam taką nadzieję), że jak wyrzucę to z siebie będzie mi łatwiej. 

Od jakiegoś czasu (kilka miesięcy) brałam leki antydepresyjne, które dostałam od INTERNISTY, tak zgadza się dobrze przeczytaliście, od internisty. Brałam te leki i przez jakiś czas było okej, jednak od jakieś czasu (ostatnie 2-3 tyg) chodzę non stop zmęczona, zamykają mi się oczy, 2 godziny od wstania z łóżka ziewam i ledwo chodzę. W końcu zebrałam się na rozmowę z psychologiem (chodzę od lutego b.r na spotkania) aby, porozmawiać o tym co się ze mną dzieje i co będzie najlepiej zrobić w takim wypadku. Otóż poszłam dziś do internisty, tym razem innego, tamten przestał pracować w tej przychodni, i dostałam skierowanie na badania oraz skierowanie do psychiatry, ponieważ chciałabym jeszcze z psychiatrą skonsultować swoje zachowania organizmu. Oprócz tego wszystkiego w weekend dowiedziałam się również, że tata mojego chłopaka ( jesteśmy razem 3,5 roku ponad) zmarł i jest mi strasznie ciężko z tym uczuciem, bo niecałe dwa lata temu pochowaliśmy babcię Pana Niebieskookiego.  Niestety nie ma go w Warszawie i jest mi bardzo ciężko z tym, że nie mogę do Niego pojechać, bo na razie finansowo mnie nie stać żeby jechać i być przy Nim w takiej chwili. Pozostaję mi wsparcie przez telefon. :( 

Przepraszam wszystkich czytających i odwiedzających tego bloga za ten wpis, ale musiałam gdzieś to wyrzucić z siebie. 

Mam nadzieję tylko, że nie zrazi Was ta notatka do tego bloga i obiecuję postarać się o bardziej optymistyczne posty następnym razem :) 

Jak łapać szczęśliwe chwilę.

wpis również z 14 czerwca :)

Pewnie wiele z Was często ma takie dni kiedy wszystko wydaje wam się bez sensu, wszystko jest beznadziejne, wy jesteście beznadziejne, pogoda nie jest taka jaką chcecie, a włosy razem z ulubionym makijażem nie są takie jakie być powinny. Ja też znam to uczucie i nie raz mam takie dni, dlatego podjęłam wyzwanie o którym przeczytałam na jednym z wielu blogów, które odwiedzam (niestety nie pamiętam, na którym, PRZEPRASZAM!). 

Wyzwanie to polega na tym, abyśmy przez 1 miesiąc kalendarzowy zapisywali sobie w zeszycie, na karteczkach, które potem gdzieś schowamy, albo nawet w telefonie każdego dnia jedną miłą rzecz. Może to być na przykład u osób, które jak ja się uczą dostanie dobrej oceny z jakiegoś przedmiotu, bądź spotkanie z przyjaciółmi, albo obejrzenie ulubionego filmu lub serialu. 

Jest to tzw lista małych rzeczy, natomiast u Ani z bloga www.aniamaluje.com znalazłam ten sam pomysł tylko w trochę innym wydaniu,  podsyłam Wam link :) 

http://www.aniamaluje.com/2012/12/jak-zatrzymac-szczesliwe-chwile.html

Ja swoje wyzwanie podjęłam 1 czerwca i jak na razie muszę Wam powiedzieć, że jestem miło zaskoczona tym, że minęły już dwa tygodnie, a ja nie jestem zniechęcona i trzymam się tego wyzwania dalej, bo tak jak wspomniałam w pierwszym poście jestem leniwa i do wszystkiego mam słomiany zapał. Sądziłam więc, że i z tym wyzwaniem mi nie wypali, a tu proszę połowa miesiąca już za mną. Bardzo mnie to motywuje, bo nawet nie wiem kiedy te dwa tygodnie zleciały, i pomimo tego, że czasem coś się wydarzyło, to z każdego dnia znalazłam chociaż jedną małą drobnostkę która sprawiła mi przyjemność.  Ja swoją listę " MAŁYCH RZECZY " zapisuje sobie w zeszycie, który jest brudnopisem, ale do którego codziennie zaglądam, dlatego właśnie wydał mi się odpowiedni na to wyzwanie. 

Każdego dnia zapisuję datę a obok miłą rzecz, która spotkała mnie danego dnia. Nie ma tutaj ograniczeń, chcesz wpisz tylko jedną rzecz, ale jeśli masz ochotę możesz wypisać sobie więcej miłych chwil które Cię spotkały właśnie tego jednego dnia. Ja przez to, że codziennie zaglądam do tego zeszytu patrze co spotkało mnie poprzedniego dnia i jeszcze poprzedniego i jakoś tak od razu robi mi się weselej. Takie zapisywanie sobie tych kilku małych, miłych rzeczy, które spotykają nas każdego dnia pozwala Nam również lepiej znieść te gorsze dni, wystarczy zajrzeć sobie do zeszytu (to w moim wypadku), czy gdzie indziej macie listę swoich małych rzeczy i poczytać. Myślę, że od razu zrobi Wam się lepiej i weselej tak jak jest w moim wypadku :) 

Mam nadzieję, że zachęciłam kogoś z Was do podjęcia takiego wyzwania. Jeżeli chodzi o mnie, to jest to pierwszy krok do tego, aby zmienić coś w swoim życiu. U mnie ma to ćwiczyć inne spojrzenie na świat, ponieważ jestem straszną pesymistką oraz w jakiś sposób samodyscyplinę, bo jednak każdego dnia muszę usiąść na te 3 minuty i zapisać tą jedną rzecz i tak przez cały miesiąc. Także jeśli uda mi się wytrwać w tym wyzwaniu a bardzo w to wierzę i bardzo bym tego chciała, to będę podejmować kolejne, ale o tym może w następnym poście. 

Trzymam za Was kciuki, jeżeli się zdecydujecie na podjęcie swojego wyzwania razem ze mną :)

bo wszystko zaczyna się w głowie..

wpis z 14 czerwca :)

Witam Was!

 

Nigdy nie mam pomysłu na to co napisać w pierwszym poście więc może po prostu zacznę od tego, że się trochę Wam przedstawię. 

 

Mam na imię Karolina i mam 19 lat. Do ukończenia 18 roku życia przebywałam w placówce wychowawczej (niestety nie ze swojej winy) i od roku jestem na tzw. usamodzielnieniu tzn., że sama mieszkam, w wynajętym mieszkaniu i zaczęłam dorosłe życie.

Wiadomo czasem słońce, czasem deszcz w tym "dorosłym" życiu. To że mam dowód i mogę sobie legalnie kupić papierosy (niestety palę choć staram się ograniczyć a w przyszłości rzucić) to nie znaczy, że jestem dorosła. Z chęcią wróciłabym do czasu dzieciństwa, gdzie problemami było to, że muszę czekać w kolejce bo huśtawki na placu zabaw są zajęte przez inne dzieci, ale wróćmy do tematu. 

Uczę się 3 rok w technikum fryzjerskim i pochodzę z Warszawy, od ponad 3 lat jestem też w stałym związku i jak to w związkach bywa też jest różnie, ale o tym kiedy indziej :) 

 

Bloga założyłam, bo chciałabym znaleźć w końcu swoje miejsce. Nie znaczy to, że nie mam przyjaciół, bo mam i bardzo ich kocham, ale nie zmienia to faktu, że czasem i tak czuję się strasznie samotna, odizolowana od świata, że nikt mnie nie rozumie. Drugim powodem jest też to, że chciałabym zacząć wprowadzać dość sporo zmian w swoim życiu od lepszego odżywia po samorozwój i organizacje na przykład bo raz że jestem strasznym leniem (TAK przyznaje się do tego publicznie i ŚWIADOMIE), a dwa że brakuje mi motywacji i mam słomiany zapał do wszystkiego, niestety. 

 

Mam nadzieję, że z czasem się tu zaklimatyzuję i blog nie zniknie po miesiącu od jego powstania, więc jeśli mogę Was prosić, to proszę o to abyście trzymali za mnie kciuki. 

Dziękuje z góry. 

Przeniesienie.

Witam Was. 

Chciałam tylko poinformować że z serwisu blogi.pl na którym piszę bloga o nazwie nieasertywna, przenoszę się na bloggera. Może uda mi się opanować jakoś ten skomplikowany strasznie dla mnie serwer :) Zaraz poprzenoszę i pododaje wszystkie notki z tamtego bloga :) 

Ps. tutaj przynajmniej mogę dodawać zdjęcia :)